صابر كرماني

مردِ حق باش و ز نورِ معرفت سرشار باشدوستی با اهلِ دل کن محرمِ اسرار باشخوابِ غفلت تا به کی، دنیا مکان زیست نیستدیده دل باز کن وارسته و هوشیار باشلحظه‌ای بنما تفکر، حاصلِ عمرت چه بودپاک‌دین و نیک‌گفتار و نکوکردار باشحسرت و افسوس بی‌حاصل ندارد بهره‌ایشادمان زی فارغ از رنج و غم و آزار باشگورِ تاریک است آخر منزل این کالبدنیک‌رای و خوش‌کلام و رند و با پندار باشزندگی خواب و خیال و پرده و دود و دمی‌ استدور از اوهامِ این دنیای پُر ادبار باشروشنی‌بخشِ دلِ روحانیان عشقِ خداستعاشقِ دلدار مه‌رخسار و خوش‌رفتار باشمی‌خورد سنگِ اجل بر شیشه این عمرِ ماتا که هستی زنده از علم و عمل، سرشار باشصابرا عمرت به پایان می‌رسد آسوده زیشعر تو باقی بماند شاد و خوش‌گفتار باشبرچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۳۵ صابر كرماني...

خواهی رها شوی ز بلا، یاعلی بگوخواهی رسی به اصلِ ولا یاعلی بگوالحق مع‌ العلی و مع الحق علی بخوانتا پی بری به رازِ خدا یاعلی بگوحُبِّ علی جنان بود و قهرِ او سعیرخواهی شوی ز خویش رها یاعلی بگوذکرِ علی عبادت و یادِ علی بهشتاز صدقِ دل به صبح و مسا یاعلی بگودانی علی به قاتلِ خود رحم کرده استبینش طلب ز مهر و وفا یاعلی بگوهر دم به عشقِ روی علی دم‌زدن خوشستچون عارفانِ بزمِ صفا یاعلی بگویا قاهر‌العدو و یا والی‌الولیبا قلبِ پاک و نور و ضیا، یاعلی بگویا مظهرالعجائب و یا مرتضی‌علیزین هستی دوروزه جدا یاعلی بگوصابر به درگهِ کرمش سرنهاده استگوید به شور و شوق و نوا یاعلی بگوبرچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۷۷۳ صابر كرماني...

فرمانبر دیوان قضا باش و رضا باشاز خود بگذر بنده تسلیم خدا باشایمن ز حسودان بداندیش نباشیبگذار که از حقد بمیرند رضا باشپا بر سر هستی بزن و خرم و دلشادآسوده و راحت ز غم و چون و چرا باششرط است که تا محو شوی محو محبتغواص به دریای محبت ز صفا باشوارسته و آزاد و خدابین و وفاکیشبر کام بنه گام عمل، کامروا باشاز عجب و ریا بگذر و با خاطر خشنودمسرور و وفاپیشه و فارغ ز ریا باشعاشق ز جهان گذران کامروا رستگوید ز ولا بارکش بیم و بلا باشخواهی که شوی عالمِ اسرارِ حقیقتصابر به درِ دیرِ مغان اهلِ وفا باشبرچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۳۳ صابر كرماني...